Wat een honkitonki land, maar wel leuk, beetje grieks,
beetje smerig, beetje zwerfkatten, beetje warme ADRIATISCHE zee, dus geen mediterannee,
heerlijk buiten leven, opstaan, niet teveel kleding aan, langzaam wakker worden
met een koppie thee en een broodje. Van het niet al teveel wat je aan hebt nog
eens wat uit trekken, waterschoenen aan en bergje af naar zee sjokken, vooral
niet te snel, want dan ben je doorweekt voordat je in het water ligt.
Langzaam aan het water in, niet door de temperatuur, niet door de kiezeltjes op
het strand, nee door de zwerfkeien in de zee, gevarieerd met rotsen waarvan ik
de hoogte niet in kon schatten, dus ja, mijn eerste zwempartij begon met een
galante val die ik maar zo sierlijk mogelijk heb proberen te maken, als je op
je bek gaat moet je het wel goed doen toch.
Eenmaal uit zee even het zout van je afspoelen onder een
koude douche en terug sjokken naar ons vriendje de kempert, eenmaal daar
aangekomen, toch wel een meter of 75, ben je alweer opgedroogd of nat van het
zweet, want terug van zee is bergop (wat op zich logisch is, anders zou de zee
leeglopen). Schaduw zoeken, lezen, indutten, en koken, hell, da's wel erg met
die immense temperaturen, en dat je het daarna nog zelf op moet eten ook,
pfjoew.
Rovinj met de taxiboot was heel gezellig, lekker
toeristisch, overal hadden ze wel een special price for you en ja deze miep
trapt daar natuurlijk wel in, dus het tochtje met Mirte en Maire heb ik zoveel
special prices om mijn oren gehad dat ik voor iedereen behalve voor manlief wel
wat had meegenomen, jurkje voor mij en mirte, lichtgevende tol voor Janae,
laserlampje voor Hielke, klein gitaartje voor maimai, icewatch, nou ja, bijna
dan, het lijkt er erg op, maar kennie he, voor 14 euries, voor de dames tesamen,
afijn, genoeg zooi, de laatste boot niet gemist, niet verdwaald en mijn dochters niet verloren
aan een Kroaat, Jippie! Ik ben groot en kan zelf op pad in het buitenland.
Nu zitten we dan in Oostenrijk aan de Ossiacher See,
verloren herinneringen op te halen, helaas geen Ossiacher see platte op, maar
het eten in het restaurantje gisteren was ook best lekker, vandaag weer
gekookt, dat was iets minder, vergeten het gas laag te draaien dus een aantal
redelijk verschroeide aardappeltjes erbij, maar ach, we hebben weer wat binnen.
Morgen weer die Deutsche Autobahn op, hopen dat ik mijn luciferstokjes
nog kan vinden want Deutsche Autobahn staat voor mij symbool met in slaap
vallen en wakker schrikken van onverwachte manoeuvres van manlief (als gevolg
van anderen natuurlijk). Pip, Miep, we komen bijna weer thuis hoor!
Reacties