Doorgaan naar hoofdcontent

12-7-2012 Camping Amarin – Rovinj




En gearriveerd! En Moeder wat is het heet! Nu om half twaalf is het koel te noemen dankzij een verkoelend briesje vanaf zee. Maar man, wat was het heet vanmiddag! Oké dat was ook wel een beetje wat we wilden, maar...., tja, het is warm.
In Oostenrijk was het vooral te koud voor de tijd van het jaar te noemen, alhoewel we vertrokken met een waterig zonnetje. Gaande de reis leek het na elke tunnel  warmer te worden. De laatste stop in Oostenrijk (ivm. een Slovenië vignet) beloofde veel goeds, de eerste kilometers in Slovenië (dus na de ellenlange Karwankentunnel) ook, maar daarna begon het wolkendek zich samen te pakken, totdat we een aantal tunnels gehad hadden en de zon begon te branden. Toch niet voor niets onderweg de lange voor de korte broek gewisseld!
Slovenië als doorreisland is een makkie overigens, goede wegen, verkeersinformatie in het Engels (ook op de informatieborden langs de weg), tunnels met de Oostenrijkse veiligheidsstandaard (en da's beter dan de Duitse kan ik melden). Voor de rest natuurlijk veel te weinig van het land gezien, maar de tol (15 EUR voor een 7 dagen vignet) is in ieder geval aan de weg besteed!
Tot aan Koper, dan houdt de weg op en moet je je door het centrum van Koper wurmen om, na een 10-tal kilometers passen rijden bij de Kroatische grens aan te komen. Hier geldt dubbelcheck. Na douanepost 1 denk je te kunnen gaan rijden, maar kom  je in de file te staan bij douanepost 2. Als je dat eindelijk gehad hebt krijg je wederom passen en dan .... autoweg .... na een tolpoortje. Maar dan is het in 1 stuk door naar Rovinj, mijn mening: we hadden een afslag later moeten nemen, dan was het nog soepeler gegaan.
Na aankomst plek gezocht, luifel uitgedraaid (na diverse discussies over de daadwerkelijke plaats, niet dat dat er toe doet, we moeten nog water tanken dus....), kids (het  merendeel dan) in de Mediteranee gedoken, ik aan het Oostenrijkse bier (nog snel wat ingeslagen voor vertrek). En nu? Nu tik ik een verhaaltje en pak zo nog een wodka (nog snel wat ingeslagen voor vertrek). Morgen wordt het weer warm en draaien we de camper wellicht. Net hoe het schaduwtechnisch uitkomt.
Overigens, nog wat beleeft vandaag? Nou.. nadat de temperatuur van motor leek op te lopen (wat nogal stressend werkt als je nog 200 km moet en ook nog de thuisreis moet aanvaarden, alles naderhand in orde) zie ik opeens op mijn achteruit camera FIETSEN! Dafuck! Dat kan maar 1 ding betekenen, ze zijn er af aan het vallen! Wat moet ik doen?? Oh, daar is het normale beeld weer, en nu weer niet? Eerst maar stoppen en checken. Dafuck! het beeld rijdt door! Met fietsen! Wat blijkt, een collega camper heeft ook een draadloze camera en dat beeld zie ik op mijn camera. Pffff! Eerst maar een peuk! Wat een stress op vakantie.

Reacties

Populaire posts van deze blog

30-07-2018 Wederom aan de Rhone, net na Lyon (Camping a L’Ain, St Maurice de G.)

Wederom heet, wederom zwembad time, maar nu ook nog eens opgewaardeerd met zwemmen in de Rhone. Zag er leuk uit zo, op dat kiezelstrand. Jammer dat het van kiezel was. Maar wel gezellig! Vanwege de staanplek (tussen de Hollanders) en de afstand naar toiletgebouw, zwembad en Rhone en het feit dat vertrek voor 10-en moest geschieden geen blijvertje. Zou ik toch bijna de kerncentrale vergeten….

Pertisaus 2012

Pertisaus is het dus volgens Prinses Florentien. De plek waar we deze week met de gehele familie Willems (behalve die ene....) hebben genoten van een heerlijke week wandelen, skieën, rodelen, oud en nieuw vieren mit Sekt, bier om 12 uur, een lach bij het ontbijt (huh? dan al?), nog meer gelach bij het diner (3 gangen minimaal), oude filmpjes kijken op de laptop, Wlan resetten naar behoefte, auto's uitgraven (heul veul sneeuw), Raoul en fam. tegenkomen bij dat ene pompstation in Venlo . Een traan op het eind bij een ieder, omdat het afgelopen was, ten einde was.. Maar ook weer blij dat iedereen weer veilig thuis is. Danke Heidi, Dank familie voor een geweldige week. Ik, en de mijnen, hebben genoten!

Happiness is the Road

Hij is uit, hij is binnen. De nieuwe dubbelaar van marillion heet Happiness is the Road, en ja, ik word er wel blij van. "Kenners" vergelijken het met Brave (true), Judith vergelijkt het met Marbles (true). Mijn mening? Het heeft nog niet de "bite" van beiden, maar het komt in de buurt, er moeten nog een luistersessies overheen, maar goed is tie wel hoor!