Doorgaan naar hoofdcontent

04-05-2010 – Camping de la Trye – Bresles

Tja, hoe kun je dit beschrijven zeg, ken je die film, Flodder? Of elke andere Engelse variant daarvan? Daar zijn we nu beland. Wat een drama zeg! De camping bestaat uit 2 gedeeltes, een aantal plaatsten boven, wat er nog best grappig uitzag, maar beneden: Eén grote verzameling van Engelse kampeerders, waarbij de man overdag uit werken gaat en ’s avonds weer terugkomt. En dan van die gigantische caravans met auto’s die gerust directiekeet genoemd mogen worden. Waar ze het vandaan halen ik weet het niet, maar we voelden ons niet helemaal op ons gemak. Madame la Patron was echt Ma Flodder, en kon zo uit de film gelopen zijn, haar huis (stacaravan) was omringd met hondenpoep van haar honden, de stank was niet te harden. Wel vriendelijk, dat dan weer wel. Een toiletgebouw waar de helft nog van overeind staat, en waar de nieuwe toiletten gemaakt zijn met een plastic deurtje, waar de baldadige jeugd zo een gat in getrapt kan hebben. Daarnaast deed internet het niet op de plek waar wij stonden (baal, baal), maar ja, met alles erbij was het toch al wel etenstijd en zo snel een ander plekje vinden was eigenlijk niet te doen. Dus toch maar gegeten en vriendelijk gezwaaid naar het volk wat aan onze camper voorbij trok. En toch ook wel weer gelachen om datzelfde volk. We bleven ons verbazen en konden er niet over uit dat nieuwe eigenaren (zoals vermeld in de gids) er toch alles aan zouden moeten doen om hun droom te verwezenlijken.

Het beeld trok enigszins bij toen ik het toilet verliet en daar een A4-tje aangeplakt zag, waar de eigenaar (volgens mij een Waal), op papier een en ander verklaarde, waar uitdrukkelijk werd gesteld ons vooral welkom te voelen en dat hij ons, betalende bezoekers, hard nodig had om de opbouw van zijn droom te financieren, maar, zoals hij stelde, Rome was ook niet op één dag gebouwd. Iets later draaide het beeld nog meer bij, toen ik hem tegenkwam onderweg naar de uitstort. Hij hield me aan en maakte zijn verontschuldigingen over de staat, maar bood daarbij tegelijkertijd aan één van de nieuwe huisjes te gebruiken voor toiletbezigheden (dus incl. douche). Het moet gezegd worden, dat zag er werkelijk picobello uit, spiksplinterhagelnieuw. Gewoon een douche als thuis, lekker warm en genoeg water. Een schoon toilet, zoals je dat thuis zou verwachten. En een werkende internet verbinding, dus tijdens het wachten hebben de kids in ieder geval hun hyves kunnen checken!

De prijs van dit alles was er ook naar, EUR 19,-, dus niet teveel voor een nachtje staan. En ondanks onze angst (Engelsen in het buitenland…. Dronkemansgelal tot laat in de nacht), hebben we heerlijk rustig geslapen en was het weer ook best aangenaam (want droog en gedeeltelijk bewolkt). Vertrek vanochtend verliep eveneens probleemloos.

En nee, geen foto....

Reacties

Populaire posts van deze blog

30-07-2018 Wederom aan de Rhone, net na Lyon (Camping a L’Ain, St Maurice de G.)

Wederom heet, wederom zwembad time, maar nu ook nog eens opgewaardeerd met zwemmen in de Rhone. Zag er leuk uit zo, op dat kiezelstrand. Jammer dat het van kiezel was. Maar wel gezellig! Vanwege de staanplek (tussen de Hollanders) en de afstand naar toiletgebouw, zwembad en Rhone en het feit dat vertrek voor 10-en moest geschieden geen blijvertje. Zou ik toch bijna de kerncentrale vergeten….

Pertisaus 2012

Pertisaus is het dus volgens Prinses Florentien. De plek waar we deze week met de gehele familie Willems (behalve die ene....) hebben genoten van een heerlijke week wandelen, skieën, rodelen, oud en nieuw vieren mit Sekt, bier om 12 uur, een lach bij het ontbijt (huh? dan al?), nog meer gelach bij het diner (3 gangen minimaal), oude filmpjes kijken op de laptop, Wlan resetten naar behoefte, auto's uitgraven (heul veul sneeuw), Raoul en fam. tegenkomen bij dat ene pompstation in Venlo . Een traan op het eind bij een ieder, omdat het afgelopen was, ten einde was.. Maar ook weer blij dat iedereen weer veilig thuis is. Danke Heidi, Dank familie voor een geweldige week. Ik, en de mijnen, hebben genoten!

Happiness is the Road

Hij is uit, hij is binnen. De nieuwe dubbelaar van marillion heet Happiness is the Road, en ja, ik word er wel blij van. "Kenners" vergelijken het met Brave (true), Judith vergelijkt het met Marbles (true). Mijn mening? Het heeft nog niet de "bite" van beiden, maar het komt in de buurt, er moeten nog een luistersessies overheen, maar goed is tie wel hoor!