Met mijn zatte kop de afspraak gemaakt met Sil, mijn wel sportieve zwager, om een keertje naar de Drunense Duinen om te gaan MTB-en, want zo'n ding heb ik sinds kort (buren, respect!). Als je zo'n afspraak maakt op een zaterdagavond met veel drank en je wordt er dan ook nog eens een keer aan gehouden op de dag na dat drankgelag, kun je wel raden hoe ik me voelde tijdens de tocht... Mijn god wat is dat zwaar! Mijn god wat was ik blij dat we eindelijk een restaurant vonden om wat cola (suiker suiker suiker) en water naar binnen te gooien. En wat was ik blij dat we daarna de fietsroute (en niet de MTB route) naar het beginpunt namen. En oh wat doen mijn benen pijn. Maar oh wat was het mooi, moeten we toch nog een keer doen! (met dank aan deze site voor de foto en de extra info!)
Meerdere reisverslagen, minder levensverslagen